Paglisan

Unti-unti ng tumitila ang ulan. Binitiwan mo na rin ang aking mga kamay at nagpasyang umalis na. Wala na akong magawa kundi ang pagmasdan ka habang papalayo mula sa aking kinatatayuan.

Pinilit kong isalba ang ating relasyon ngunit hindi ko na kaya pang pigilan ang iyong paglisan. Sinabi mong wala ka ng nararamdaman para sa akin at mayroon ka ng iba. Masakit man sa akin ay hindi pa rin nagbago ang aking pagtingin. Ikaw lamang ang iniibig ko ng ganito at sa iyo ko lang naramdaman ang kakaibang saya.

Hanggang ngayo’y umaasa pa ring lilingunin mo pa ako at nagbabakasakaling magbabago pa ang iyong isip. Hanggang ngayo’y umaasa pa rin akong kahit konti man lang ay may natitira pa rin akong puwang sa puso mo.

Bumuhos uli ang malakas na ulan at hindi na kita matanaw. Hindi ko namalayang tumulo na ang kanina pa’y nabuong luha sa aking mga mata. Malamig man ay hindi ko ito alintana dahil sa sakit na aking nadarama. Tinangi kita at minahal ng sobra ngunit sa isang iglap ay bigla mo akong iniwan. Wasak ang puso ko sa pagkakataong ito at hindi ko alam kung paano ako babangong muli. Siya ang una kong mahal at siya rin ang una kong kasawian. Ayoko ng umalis pa sa aking kinatatayuan at umaasa pa ring babalikan niya ako. Tanging hangad ko lamang sa mga sandaling ito ay ang kanyang yakap upang kahit papaano’y maibsan ang nadaramang ito.