Tala

Una palang kitang makita, ako’y nabighani na. Sa taglay mong katangian , ako’y lubos na humanga. Hindi lang sa anyong pisikal, kundi sa kagandahan din ng iyong kalooban. Taglay mong kinang ay kaakit-akit sa aking mga mata na sa tuwing ako’y pipikit ay mukha mo lang ang aking nasisilayan.

Ngunit sadyang may mga bagay lamang na hinding-hindi talaga mapapasaakin kahit na ano mang gawin ko sapagkat ika’y meron ng tinatangi. Batid man ng puso kong may mahal ka na ay andito pa rin ako pinagmamasdan ka mula sa malayo. Binabantayan ang bawat kilos mo nang sa ganun ay alam ko kung masaya ka o hindi. Masakit mang makita ka kasama niya ay kinakaya ko. Ganito talaga siguro kung mahal mo ang isang tao, sapat nang makita mo siyang masaya at hindi lumuluha.

Kung meron man akong isang kahilingan, hihilingin ko ang iyong puso kahit isang araw lang. Nang sa ganon ay maramdaman ko man lang ang iyong pagmamahal. Nang sa ganon ay maging abot ko na ang talang aking pinapangarap, na kahit sa isang araw lang ay sumaya ang puso kong sabik sa iyong pagmamahal. Ngunit sadyang malupit sa akin ang tadhana. Habang lumilipas ang mga araw ay patuloy ang paglayo sa akin ng aking tala. May mga pagkakataon ding naiisip ko na marahil hindi ko na siya maaabot. Hanggang sulyap na lang ang aking magagawa. Magkagayon ma’y, hindi pa rin nawawala ang aking mga mata sa kinang na taglay ng aking tala. Siya lang ang aking pag-ibig at mamahalin sa aking talambuhay. Siya lang ang kaisa-isang talang magbibigay liwanag sa mga oras ng kapighatian at dalamhati. Siya lang ang aking pangarap na maabot at wala ng iba. Wala na akong ibang titingnan pa kundi ang talang ito lang na siyang una kong pag-ibig. Siya lang ang talang aking pagmamasdan na kahit sa malayo ay sana’y madama niya na may isang taong laging nag-aabang at naghihintay na bumaba ang tala upang aking maabot.