Pangako

Malakas ang buhos ng ulan. Mabuti na lamang at nakahabol pa ako sa huling biyahe ng jeep. Siksikan at halatang pagod ang aking mga kasabay. Maging ako ma’y pagod din galling sa trabaho at pagkatapos ay nagpunta sa isang bilihan ng mga palamuti sa katawan upang bilhin ang pinangakong singsing para sa kanya. Habang hawak ko ang singsing ay nagbalik tanaw ako sa aming nakaraan. Marami na ring pagsubok ang dumating sa aming ngunit nanatili kaming matatag dahil nalalampasan naman naming to. Siya na ang para sa akin, ang sambit ko sa sarili. Masaya ako sa tuwing kasama siya. Araw-araw ay siya lamang ang hanap ko at gusto ko sa paggising ko ay siya ang una kong makita. Pinangakuan ko siya ng kasal at ngayon ngay handa na ako upang hingin ang matamis niyang pagsang-ayon. Handa na ako upang harapin ang bukas na kasama siya at bumuo ng isang masayang pamilya. Siya na nga talaga ang nais kong iharap sa altar upang makasama ko sa hirap at ginhawa.

Maya-maya ay napatitig ako sa mga kasama kong nakasakay sa jeep. Bakit ganun na lang ang aking naramdaman ng makita ko sila. Halos hindi ko maaninag ang kanilang mga mukha. Hindi ko nalang pinansin ang aking nakita at tumingin nalang ako sa labas. Malakas pa rin ang buhos ng ulan at halos hindi na makita ang dinadaanan. Ewan ko ba kung bakit kung kalian ko pa gustong ibigay to sa kanya ay siya namang lakas ng buhos ng ulan. Parang sinasadya ata na hindi ko to mabigay ngayon ngunit ayokong magpatalo. Ibibigay ko pa rin ito sa kanya kahit na anumang mangyare.

Ilang minuto ang lumipas nang biglang nagsisisigaw ang drayber ng jeep. Nawalan ng preno ang sinasakyan kong jeep. Tuluyan ng nawalan ng kontrol ang jeep at nahulog sa bangin. Sobrang sakit ng naramdaman ng aking buong katawan hanggang sa mawalan ako ng malay. Nang magising ay naramdaman ko nalang ang dugong nanggagaling sa aking ulo na sanhi na marahil ng pagkabagok nito. Inilabas ko ang singsing mula sa aking bulsa. Naluha ako. Mukhang hindi ko na matutupad ang pangako ko sa taong aking pinakamamahal. Maya-maya pa’y nakaramdam na ako ng panghihina hanggang sa unti-unti nang nilamon ng kadiliman ang kaunting liwanag na aking nakikita.