Paghihiganti 3

Chapter 3: Nagbalik si Ana

          Palabas na ako ng silid-aralan nang makita ko si Jenny sa harap ng silid-aklatan. Agad ko siyang nilapitan at habang pinagmamasdan ko siya ay nakikita ko sa kanya si Ana. Hinagkan ko siya ng mahigpit. Sa pagkakataong iyon ay gusto kong makasiguradong si Ana ang aking kayakap. “Ana, ikaw ba yan?”. “Oo Rick, ako nga ito at nagbalik ako para sa iyo.”, tugon ni Ana. “Anong ginagawa mo diyan sa katawan ni Jenny?”. “Hinihiram pansamantala Rick. Nais kong balaan ka sa kung ano mang darating.”, sagot ni Ana. Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Ana sa akin nang mga oras na iyon kaya tinuloy ko ang pagtatanong. “Ano ba itong sinasabi mong darating Ana? Bat kailangan mo pa akong balaan?”. “Hindi pa ito ang tamang panahon Rick para malaman mo. Ang mahalaga, alam mong andito lang ako sa tabi mo para bantayan ka. Ipangako mong wala kang pagsasabihan na nagkausap tayo.”. “Oo, mahal ko. Basta ipangako mo ring di na tayo magkakawalay pa”, mariin kong tugon. “Hindi maaari Rick. Hindi ako maaring magtagal sa katawang ito. Lalo pat hindi pa ako sigurado kung sino. Basta ang importante, mahal kita Rick!”. “Mahal din kita Ana, pero sino yung tinutukoy mong hindi mo sigurado ? Maaari bang...”. “Ana!? Hindi ako si Ana Rick. Ako si Jenny. Nababaliw ka na ba? Matagal ng wala si Ana.”. Wala na pala sa katawan ni Jenny sa mga oras na iyon kaya naman napagpasyahan kong iwan na lamang si Jenny at bumalik sa silid-aralan. Agad din siyang sumunod sa akin na walang maalala mula pa nang magsimula ang klase.

          Nakabalik na kami ni Jenny sa loob ng silid-aralan. Hindi pa rin mawari ng aking isipan ang mga bagay na napag-usapan namin ni Ana. Maghapon kong inisip ang mga bagay na sinabi sa akin ni Ana at kung sino ang tinutukoy niya. Hindi pa rin ako makapaniwalang kayang magbalik ng isang kaluluwa at makipag-usap sa mga taong gusto nilang kausapin. Ang buong akala ko’y nabubuhay lang ang tao at pagkatapos nun ay nawawala nalang ng parang bula at ipinapanganak muli. Ngunit mali pala ako, sadyang napakahiwaga ng buhay.

           Natapos na ang klase at naghahanda na ang lahat sa pag-uwi. Sabay kaming lumabas ni Alice sa silid-aralan. Tinanong niya ako kung bakit natagalan ako sa paglabas kanina at kung bakit magkasama kami ni Jenny na pumasok sa silid-aralan. Naalala ko ang bilin sa akin ni Ana na wala akong pagsasabihan na kahit na sino kaya agad kong iniba ang usapan namin hanggang sa nakarating kami sa bahay nila Alice. “Pasok ka muna at magmerienda tayo.”, yaya ni Alice. “Sa susunod nalang Alice, kailangan kong umuwi ng maaga ngayon. May pinapagawa pa si mama sa akin.”. “Ah, ganoon ba? Sige ok lang. Pero sa susunod huwag kang tatanggi ha?”. “Sige ba, ako pa. Kung di lang sana ako pinapauwi edi kinain ko na lahat pati merienda mo.”, pabiro kong sabi kay Alice. “O ayan, edi ngumiti ka rin. Alam mo mas gwapo ka kapag nakangiti. Mas marami kang magiging chicks niyan!  Hehe. Pag nakasimangot ka kasi para kang isang matandang tuod. Haha.”. “Asa naman to, matagal ko ng alam na gwapo ako. Kahit di mo pa sabihin haha. O siya, aalis na ako.”

Chapter 2: Si Jenny                                                                                        Chapter 4: Ang Propesiya