Chapter 4: Ang Propesiya
Nagpatuloy ako sa paglalakad pauwi ng bahay. Nag-aagaw ang dilim at liwanag sa mga oras na iyon. Mangilan-ngilan nalang ang mga tao sa kalye. Sa aking paglalakad ay napansin ko ang isang bata na kanina pa sumusunod sa akin. Liningon ko ang bata at tinangkang kausapin ito. Sa pagtatangka kong kausapin ang bata ay siya namang pagkaripas nito ng takbo na animo’y may nakitang dapat katakutan. Hindi ko iyon pinansin at nagpatuloy ako sa paglalakad. Sa aking paglalakad ay napadaan ako sa isang maliit iskinita na ngayon ko lang nadaanan. Hindi ko maintindihan ang aking sarili at parang wala na akong kontrol rito. Pumasok ako sa makitid na iskinita at hindi ko maintindihan kung bakit sa tinagal tagal ko sa lugar na ito at sa araw-araw ko na paglalakad pauwi ng bahay ay mawawala pa ako sa tamang daan. Parang nasa ibang lugar na ako at ngayon lang ako napadpad dito. Ilang sandali pa’y nakita ko si Jenny at papalapit sa akin.
“Anong ginagawa mo rito Jenny?”, pagtatanong ko sa kanya. “Si Ana to Rick. Dinala kita sa lugar na ito dahil may mga taong gusto kang patayin. Naghihintay sila ngayon sa dati mong dinaraanan.”, tugon ni Ana na may halong pag-aalala. “Sino ang mga iyon at anong pakay nila?”. “Hindi ko alam Rick. Masyado silang marami para kayanin nating dalawa.” “Anong gagawin natin Ana?” “Magpatuloy ka lang sa paglalakad at babantayan kita. Makikita mo rin ang tamang daan pag nakasisiguro na akong malayo ka na sa peligro.”. Matapos bitiwan ni Ana ang mga katagang iyon ay bigla na lamang siyang naglaho. Ako’y litong lito sa pagkakataong iyon at hindi ko na alam kung ano tong mga nangyayare.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa napansin kong pamilyar na sakin ang lugar na aking dinadaanan. Bumalik na sa normal ang lahat. Nagmadali na akong umuwi hanggang sa makarating ako sa aking tinitirhan. Pagpasok ko palang ng bahay ay napansin kong sira ang kandado ng pintuan. Pumasok ako sa loob at halos wala na sa ayos ang mga gamit sa loob.
“Galing sila rito.” “Bakit Ana? Sabihin mo. Gulong-gulo na ako sa mga nangyayare.” “Gustuhin ko man Rick ay wala akong maisip na dahilan. Ang alam ko lamang ay sila ang mga taong gustong pumatay sa iyo. Kung ano mang motibo nila ay hindi ko pa alam. Ang alam ko lamang ay pigilan sila upang di mangyare ang nasa propesiya.” “Propesiya? Anong propesiya Ana?” “Hindi pa ito ang tamang panahon para malaman mo ang tungkol sa propesiya. Hindi pa sa ngayon Rick. Hangga’t di ko pa nalalaman kung sino ang isa pang itinakda.”. Muling nawala ng parang bula si Ana. Naiwan na naman akong walang kaalam-alam sa mga nangyayare. Kung isa man itong panaginip, ay nanaisin ko na lamang magising at bumalik sa normal kong buhay.
hmmm,.,,,kUya jezz mAgsEnD kAh uLit nG mEssAge aH mAY cHaptEr 5 nAh anG gAndA kC.,.,
ReplyDelete